Po uruchomieniu instalacji centralnego ogrzewania w tym sezonie zwróciłem uwagę na nietypowe odgłosy, które towarzyszą jej pracy (szumy, stukoty). Podobno może to być objaw zapowietrzenia się instalacji, chociaż nie była opróżniana z wody ani nie dokonywano w niej żadnych napraw. Czy mogę spróbować poprawić coś samodzielnie, zanim zdecyduję się wezwać fachowca?
Powietrze może się pojawić w instalacji z wielu powodów:
• może trafić do niej wraz z wodą wodociągową użytą do jej napełnienia – bez względu na to, czy woda pochodzi z sieci, czy z własnego ujęcia, jest w niej rozpuszczona pew-na ilość powietrza;
• może przeniknąć przez ścianki rur. Materiały takie jak polietylen czy polibu-tylen nie są szczelne dla tlenu, dlatego zrobione z nich rury do centralnego ogrzewania powinny mieć barierę anrydyfuzyjną;
• może dostać się do niej w wyniku zbyt szybkiego napełniania, dlatego im rozleglejsza i bardziej roz-gałęziona instalacja, tym wolniej powinno się ono odbywać;
• może być zassane przez niewielkie, niezauważalne podczas pracy instalacji nieszczelności.
Powietrze w instalacji daje o sobie znać w różny sposób. Często gromadzi się w grzejnikach (zwykle tych na naj-wyższej kondygnacji lub usy-tuowanych poniżej sieci rozprowadzającej) i sprawia, że nie są równomiernie ciepłe na całej powierzchni (górna część jest ciepła, dolna – zimna) . Może powodować szumy, stukoty i bulgotania w instalacji. Jeśli przerwie strumień wody dopływającej do pompy, spowoduje tak zwane zjawisko suchobiegu – pompa nie będzie pompowała wody, tylko powietrze, i ciepło wydzielające się wtedy na skutek tarcia w łożyskach może doprowadzić do uszkodzenia jej wału lub pierścieni ślizgowych. Jeszcze innym skutkiem obecności powietrza w instalacji dającym znać o sobie nie od razu, lecz po kilku lub kilkunastu latach jej eksploatacji, jest korozja.
