Kominki mogą ogrzewać pomieszczenia za pośrednictwem powietrza lub wody. System powietrzny zwykle jest wyposażony w kanały, którymi powietrze ogrzane przez wkład kominkowy jest rozprowadzane do poszczególnych pomieszczeń. Nazywa się to systemem dystrybucji gorącego powietrza (DGP).
Nie jest on połączony z inną instalacją grzewczą w domu – może działać niezależnie od niej. Coraz popularniejsze są kominki z tak zwanym płaszczem wodnym, czyli podgrzewające wodę krążącą w instalacji centralnego ogrzewania. Zastępują one kocioł, ale zwykle są włączone do instalacji równolegle z nim – jako dodatkowe źródło ciepła.
Instalując tego typu urządzenie, szczególną uwagę trzeba zwrócić na konieczność zabezpieczenia systemu przed wzrostem ciśnienia w wyniku podgrzewania wody. Jeśli kominek ma współpracować z kotłem gazowym, olejowym albo pompą ciepła, które są przeznaczone do pracy w instalacjach zamkniętych, należy rozwiązać problem konieczności zabezpieczenia go otwartym naczyniem wzbiorczym. Producenci kominków oferują do tego gotowe rozwiązania. Trzeba tylko wiedzieć, że muszą być zastosowane, a niektórzy instalatorzy o tym zapominają.
Informacje zaczerpnięto z serwisu: http://www.tapis.pl/dgp/
Kominek z płaszczem wodnym – strasznie kurzy. Lepiej mieć kominek z dystrybutorem ogrzewania powietrzem gorącym.
Jeśli chcemy ogrzać powierzchnię więcej pomieszczeń niż to w którym znajduje się kominek, powinniśmy zdecydować się na układ z grawitacyjnym obiegiem powietrza.