Mont-Bud Warszawa

Para wodna może gromadzić się w warstwie ociepleniowej. Skąd się tam bierze? Na przykład z ogrzewanych pomieszczeń pod dachem, w których panuje duża wilgotność, lub z drobnych nieszczelności pokrycia bądź obróbek blacharskich. Żeby się pozbyć wilgoci, trzeba zastosować papę wentylacyjną i ewentualnie zainstalować kominki wentylacyjne.
Mają one umożliwić odprowadzanie powietrza i pary wodnej spod pokrycia. Jeden wystarcza na 30–55 m2 dachu. Muszą wystawać przynajmniej 20 cm ponad pokrycie. Aby kominki jak najwydajniej funkcjonowały, powinno się je ustawiać na podkładowej papie perforowanej zwanej wentylacyjną. Ma ona wiele otworów. Układa się ją bez klejenia i bez zakładów, a następnie zgrzewa do podłoża papę wierzchniego krycia. Łączy się ona z podłożem przez otwory w papie wentylacyjnej.
Wokół takich połączeń pozostaje jednak przestrzeń niewypełniona roztopionym bitumem i to właśnie tamtędy mogą przemieszczać się powietrze i para, które wydostaną się ostatecznie kominkami oraz przez krawędzie pokrycia. Znacznie korzystniejszym rozwią-zaniem jest zastosowanie wentyla-cyjnej papy wierzchniego krycia. Na spodzie ma ona równoległe, szerokie pasy z tworzywa, które nie roztapiają się podczas zgrzewania. Papa dobrze trzyma się podłoża, a jednocześnie znajduje się pod nią system niezwiązanych z podłożem kanałów, którymi powietrze może w miarę swobodnie  przepływać i osuszać połać. Przy zastosowaniu takiej papy na domu jednorodzinnym kominki wentylacyjne będą zbędne.