Pręty zbrojenia głównego odpowiadają za wytrzymałość schodów na rozciąganie, czyli na ugięcie pod wpływem obciążeń.
W schodach płytowych i policzkowych strefa rozciągana znajduje się od spodu, dlatego zbrojenie biegnie w dolnej części płyty. Wsporniki najbardziej rozciągają się wzdłuż górnej powierzchni, więc zbrojenie układa się na górze. Pręty powinny być ze stań żebrowanej, która dobrze współpracuje z betonem, i mieć średnicę nie mniejszą niż 10 mm. Zbrojenie pomocnicze łączące pręty główne może być gładkie, o średnicy 6-8 mm. Pręty układa się na deskowaniu na specjalnych podkładkach z tworzywa sztucznego, tak zwanych krążkach dystansowych. To bardzo ważne, aby zbrojenie nie leżało bezpośrednio na deskowaniu, bo wtedy nie powstanie wokół niego otulina betonowa wystarczającej grubości i płyta będzie od spodu pękać. Pręty muszą być zakotwione w elementach nośnych schodów. W tym celu kotwi się je w belkach policzkowych, wsuwając w specjalnie przygotowane bruzdy w ścianie lub w korytka szalunku, albo łączy na zakładkę ze zbrojeniem spoczników i podwaliny. Długość zakładów jest zawsze podana w projekcie, standardowo wynosi około 50 cm, a głębokość kotwienia na przykład dla schodów wspornikowych to 25 cm przy szerokości biegu 1 m.
W miejscach załamań zbrojenie łączy się parami, górą i dołem, a nie w jednej linii. Kotwiąc tak przygotowane pręty w ściskanej strefie schodów, dobrze zabezpiecza się strefę rozciąganą, co chroni przed pękaniem. Poprawność ułożonego kompletnego zbrojenia schodów powinna być potwierdzona przez kierownika budowy. Dopiero po jego akceptacji schody można betonować.
